نمیبینندت

خیالم راحت است. گرچه پیش هم‌دیگر نیستیم. برای هم‌دیگر نیستیم. ولی از آنکه چونان انسان نازنینی وجود دارد انتهای دلم را قرص و قوام میکند. که قشنگی‌های اطراف فقط برای ابر و بیابان و نرمی بوی نم باران نیست. بلکه تو هم هستی. حال چه تو، چه امثالت چندانی فرق ندارد. فرق مهم‌اش این است در جای دگر که از جای من بسیار بسیار دور است، کسی دیگری از هم‌جواری تو، دلش شادکام و لبریز است. از دل خوش گفتم از بخت ناخوش هم اندکی گله کنم. بدا، بدا بحال آنانی که نمیبینندت.